We leven nu in mei 2012, vijf jaar na het uitbreken van de crisis. Gek genoeg staat het hele kaartenhuis nog steeds overeind. OK, er was 6.000 miljard voor nodig om het zaakje in stand te houden, maar het is voorlopig gelukt. Langzaam begin ik door te krijgen wat het plan van de centrale banken is: Iedereen op de nullijn, officiële deflatie voorkomen en inflatie stiekem laten oplopen naar 3-5%. Elk jaar gaan we dan een stukje achteruit. Zonder revolutie. En na 15 jaar zijn de staatsschulden bijna als vanzelf met bijna 40% geslonken. De droom van elke politicus. Pappen en nat houden dus. De vraag is of het zal lukken, want 15 dagen is tegenwoordig genoeg om het sentiment te doen omslaan. We zullen zien. In mijn blogje van 3 mei 2017 zal ik erop terugkomen. 03|05|2012