Het bijzondere van muziek is dat, soms, een enkele toon, een enkele rif, of een enkele beat genoeg zijn om een nummer te herkennen. Ik vind dat bijzonder. Uit de miljarden mogelijkheden om een melodie te maken blijft er 1 al bij de eerste aanzet hangen. Dat is knap. Blijkbaar is mijn harde schijf zodanig geprogrammeerd dat hij specifieke combinaties direct herkent. Vreemd genoeg is deze kwaliteit ver te zoeken als het gaat om gezichtsherkenning. Ik kan me moeiteloos drie keer voorstellen aan dezelfde persoon. Soms wordt deze beperking aan een veronderstelde desinteresse toegeschreven. Dat is niet terecht. Ik ben er gewoon slecht in. Ik sla alles op, behalve gezichten. Sinterklaas is hierop de enige uitzondering. In grote lijnen weet ik hoe hij eruit ziet. 27|01|2016