Afgelopen weekend was ik in New York, de stad waar ik elk jaar een keer naar toe probeer te gaan. Om rond te lopen, uit te waaien en te verdwijnen in de grote massa aan mensen en gebouwen. New York fascineert. Je kunt er alles zien en alles krijgen. De macht en het geld stralen er vanaf. Maar de stad is keihard. Wie niet werkt of succesvol is valt af. Zonder mededogen. In Amerika zijn er geen vangnetten van sociale zekerheden. Ik realiseerde me dat, als we ooit echt in een grote crisis terechtkomen, de Amerikanen er weer als eersten uit zullen komen. Ze zijn immers nooit anders gewend dan zich steeds weer aan te moeten passen aan de situatie. Iedereen is altijd bezig met overleven. Vandaag en morgen. Ze weten niet beter. Er wordt niet geklaagd, maar hard gewerkt. In Europa hebben we het beter voor elkaar. We zijn socialer en bereid om belastingen te betalen voor allerlei voorzieningen. Dat is een goede zaak. Maar het maakt ons er niet weerbaarder op. 12|12|2011