Het is weer zover. Het is gebeurd. Het maïs om ons heen is weggemaaid en ineens staat ons huis weer helemaal bloot en zichtbaar midden in het land. Elk jaar is het weer schrikken. Het voelt koud en verlaten. Je weet dat dit definitief het begin is van de herfst en winter, de periode die velen geweldig vinden, maar ik niet. Ik ben geboren in de warmte van het voorjaar en het donkere jaargetijde is aan mij niet besteed. Maar goed, ook dit jaar zullen we er wel weer doorheen komen. Ik zet me schrap en zet de verwarming op 22. Dat kost wellicht een paar centen, maar dan hebben mijn voeten in ieder geval nog het gevoel dat het zomer is. 12|11|2015