Vreemd. Ik vind in alle bescheidenheid dat ik best goed ben in het Engels. Ik heb jaren in het buitenland gesproken en ook mijn werk is grotendeels in het Engels. Toch kan ik geen Amerikaanse film volgen zonder de ondertiteling. Dan raak ik in de war en ben ik na 2 zinnen de kluts kwijt. Mijn focus ligt blijkbaar op het non-verbale. Het interessante is dat mijn zoon, die dyslectisch is, zonder enig probleem dezelfde film kan volgen. Zijn beleving is ingesteld op het auditieve. Ach ja, samen komen we een heel eind in onze huisbioscoop. 02|07|2015