De twee minuten stilte bij dodenherdenking heb ik nog nooit overgeslagen. Als kind van mijn generatie ben ik met de oorlog opgevoed. Mijn grootouders en mijn ouders hadden de Tweede Wereldoorlog van dichtbij meegemaakt. Mijn zoons niet meer. Voor hen is de Tweede Wereldoorlog hetzelfde wat voor mij de Eerste Wereldoorlog is: geschiedenis uit een ver verleden, waarmee ze geen connectie meer hebben. De oorlog is inmiddels 70 jaar voorbij en het aantal mensen dat de ellende daadwerkelijk heeft meegemaakt slinkt met de dag. Daarmee verliest de herdenking zijn relevantie. Afschaffen dan maar? Nee, want ik vind dat het goed is om stil te staan bij het feit dat vrijheid zwaar bevochten is, en verdedigd moet worden. Bij ons, maar ook op al die andere plekken op de wereld waar, tot op de dag van vandaag, mensen hun leven laten in de strijd voor die vrijheid. Wellicht zullen we, net als met Veteranendag, het thema moeten oprekken en niet alleen de doden van de oorlog van 70 jaar geleden moeten herdenken, maar ook de oorlogen van vandaag de dag. 05|05|2015