Ik heb totaal geen groene vingers en dat is dan ook de reden dat we onze tuin ’terug hebben gegeven aan de natuur’. Anders gezegd: ik laat alles maar groeien. Het enige dat ik doe is het pad onderhouden dat door die ongerepte natuur heen slingert. En dat doe ik zittend, op mijn gele motormaaier. Na 7 jaar woekeren, ziet onze tuin er uit zoals de Achterhoek er ooit uit zag: mooi, groen, met een enorme variëteit aan beplanting en beesten. Dat voel ook de gemeente-ambtenaar van de groenvoorziening die hier onlangs toevallig op bezoek was. Hij keek zijn ogen uit. Als stedeling loop ik dagelijks een rondje langs mijn eigen paden. Mei is een mooie tijd, je ziet het leven in de natuur springen. Zou ik dan toch nog een natuurmens worden? 04|05|2015