Telkens als ik Obama hoor speechen besef ik hoezeer we in Europa staatsmannen (en -vrouwen) missen die een optimistische visie op de toekomst kunnen geven. Die kunnen inspireren en je het gevoel kunnen geven dat we weer de goede kant opgaan. Ik ben blij met Merkel, maar vooral omdat ze voorzichtig is, en behoudend. Van inspiratie heeft nog nooit iemand haar kunnen betichten. Om over Rutte nog maar te zwijgen. Het is een makkelijke spreker, maar met de diepgang van een botter. Zijn optimisme wordt vooral ingegeven door de wens (zelf) te overleven. Nee, geef mij Obama maar. Of Clinton. Zelfs good old Ronald Reagan kreeg me meer in beweging dat het soepzootje waar wij het mee moeten doen. 27|01|2015