Afgelopen week was het al weer 10 jaar geleden dat Theo van Gogh vermoord werd door een gek. Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren. Net als met Pim Fortuyn. Het zijn van die momenten waarvan je nog precies weet waar je was. Thuis, in Amsterdam. Voor de TV. Verbijsterd en bang voor wat zou kunnen gaan komen volgde ik de beelden. Helaas zijn we in al die jaren niet wijzer geworden. Eigenlijk is het alleen maar erger geworden. En ik mis beide heren. Toegegeven: het waren querulanten, maar daar houd ik van. Hun onbehouden stemmen worden node gemist in het huidige politieke en journalistieke landschap, dat gereduceerd is tot politiek correct gebrabbel. We hebben nu alleen Wilders nog, maar die is gek. 03|11|2014