Tot vorige week was ik altijd een groot voorstander van de dienstplicht. Nu niet meer. Sterker: ik dank god op mijn blootje knieën dat het is afgeschaft. Als ik zie hoe wij hier in het Westen ons in de Oekraine in de nesten hebben gewerkt, en hoe dicht een totaal onnodig en ongerechtvaardigd militair conflict ons daar is genaderd, ben ik dolblij dat mijn zoons niet meer opgeroepen kunnen worden. Het zal je toch gebeuren dat je door Rutte richting Rusland wordt gestuurd om je leven op het spel te zetten voor een Oekrainse oligarch en zijn corrupte land, waarmee wij helemaal niets hebben. Ik moet er niet aan denken. Gelukkig heb ik zelf enkele jaren geleden ook (eervol) ontslag gekregen van Defensie. Dus pa blijft ook thuis. 03|09|2014