Dit weekend was ik alleen thuis en op zaterdagavond, in een nostalgische bui, heb ik naar de finale van het EuroVisie Songfestival. Vroeger keek de hele familie Ter Mors, gezamenlijk gezeten op de bank, steevast naar dit spektakel. Wij Abba nog zien winnen, met Waterloo. Tot mijn verbazing is er in 35 jaar nog niet veranderd. De liedjes zijn, op een enkeling na, nog steeds niemendalletjes en vaak regelrechte kopieën van oude hits of succesvolle bands. Geeft allemaal niet. Het was leuk en zowaar nog spannend ook, want onze Nederlandse inzending (Ilse en Waylon) werden tweede, na de Oostenrijkse travestiet met baard, met de veelzeggende naam ‘Wurst’. Ik heb vooral genoten van de decors. Tjonge, wat een visueel spektakel werd daar neergezet. En, helemaal aan het einde van de uitzending, kwam de herkennings tune van de EuroVisie weer voorbij. Met de trompetten. Geweldig. Ik was weer even 35 jaar jonger. Sentiment. 12|05|2014