Vreemd. Als ik mij dingen herinner, dan doe ik dat met beelden uit mijn gedachten. Zo kan ik moeiteloos de beelden, inclusief gevoelens en emoties, weer naar voren halen van mijn oude school, mijn eerste zeilboot, de vakanties in Italië en de geboortes van mijn zoons. Tegenwoordig moet alles gefotografeerd en gefilmd worden. Bij elk ongeluk, optreden of andere happening, staat het volledige publiek de zaak te registreren met hun smartphone. Als ze thuiskomen hebben ze niets gezien, maar alles gefilmd en via Twitter en FaceBook met hun vrienden gedeeld. Ze hebben niets meegemaakt, maar alles digitaal geregistreerd. Bij mij zitten de beelden veilig in het hoofd. En dat is waar ze horen. Daar koester ik mijn eigen, ongedeelde herinneringen. 09|05|2014