Ik ben bepaald geen held met spinnen. Vooral die grote vind ik eng. Meestal zet ik ze buiten. Ik bedoel: laat ik ze buiten zetten. Want ik doe dat liever niet. Desondanks had ik vrede gesloten met de spin in mijn badkamer. Maandenlang was hij vaste bewoner en zag ik hem boven, onder of naast me op de muur. Soms moest hij rennen of zwemmen voor zijn leven. We respecteerden elkaar op de een of andere manier en ik was zowaar aan het beestje gewend geraakt. Maar afgelopen week is ‘ie toch verdronken. Ineens lag hij daar op de grond, dood, met pootjes gekromd tegen het lijfje aan. Hij leek ineens een stuk kleiner. Ik pakte de trekker en deed wat ik maandenlang expres niet had gedaan: ik veegde mijn potige vriend in het afvoerputje. Hij heeft een goed leven gehad. 14|04|2014