De achterhoek is mooi, mooi, mooi. In minder dan een week lijken alle bomen en struiken weer tot leven te zijn gekomen. Elk jaar vind ik het weer een wonder dat alles zo gelijktijdig gebeurt. Je zou een vermoeden kunnen krijgen van het bestaan van een collectieve afspraak. En ook dit jaar is het weer een wonder dat de natuur de eindeloze hoeveelheid gif en afval trotseren, die de boeren hier elk seizoen over het land gooien. Ik houd dus nog hoop. En nu gaan we wachten op het zaaien van het mais. Over enkele maanden zijn we weer ingebouwd achter een muur van snel groeiend varkensvoer. Het land komt weer tot leven. 11|04|2014