The Wall van Pink Floyd is een van die monumentale platen die al tientallen jaren op mijn harde schijf staan. Het optreden voor de Brandenburger Tor in 1990, kort na de val van de Berlijnse muur staat diep in mijn geheugen gegrift. Ik was tot tranens toe geroerd. Het heeft even geduurd, maar na dertig jaar heb de show nu eindelijk met eigen ogen gezien. In een uitverkochte Amsterdam Arena en samen met mijn oudste zoon. Het was een spektakel van de beste soort. Van de eerste tot de laatste minuut heb ik genoten van Roger Waters (70 jaar is hij al), de muziek en de fenomenale licht- en filmshow die op de 100 meter brede muur werd gepresenteerd. Na 30 jaar heeft deze muziek helemaal niets aan kracht ingeboet. Integendeel, het is actueler dan ooit. En dat is eigenlijk het enige dat jammer is. 20|09|2013