Er staat een stokoude appelboom naast ons huis. En een vermoedelijk even oude perenboom. Jarenlang produceerden ze matig. Net genoeg voor een flinke taart. Maar dit jaar is het bingo. De stramme takken van de oudjes hangen krom van de vruchten elke ochtend is het rapen geblazen. Weggooien is geen optie en dus doen we alles om ze te verwerken. Al weken drinken we vers geperst appelsap. Dat is heerlijk, maar inmiddels komt het mijn oren uit. Zelfs appeltaart begint tegen te staan. En dan te bedenken dat de 15 fruitbomen die we vijf jaar geleden in de voortuin hebben geplant langzamerhand vrucht beginnen af te werpen. Op termijn is dit dus duidelijk een verloren race. Met een beetje pech gaat deze jongen straks ten onder aan teveel appeltjes voor de dorst. 03|09|2013