Afgelopen week hoorde ik Dries van Agt, onze oud-premier, weer eens op de radio. Op onnavolgbare wijze gaf hij zijn commentaar op de abdicatie van koningin Beatrix. Lange zinnen, vol met mooie woorden, foutloos uitgesproken. Ik vond Van Aght destijds een vreselijke man, maar ik heb altijd bewondering gehad voor zijn taalvaardigheid en, vooral ook, zijn obstinate eigenwijsheid. Hij deed zijn eigen ding en had volstrekt lak aan anderen. De laatste jaren heeft de inmiddels bejaarde Dries zijn naam en reputatie verbonden aan het lot van de Palestijnen. Dat vind ik moedig. 04|02|2013