Ik ben best goed in sociale contacten en je kunt me best om een biertje sturen. Maar ik ben heel slecht in het onderhouden van al die contacten. Dat is niet omdat ik het niet wil, maar ik het komt er gewoon niet van. Blijkbaar viel dat anderen ook op want afgelopen jaar ontving ik nog maar 1 kerstkaart. Daar schrok ik van. Ineens vroeg ik me af of er straks überhaupt nog wel mensen naar mijn begrafenis zouden komen. Ik zag het ineens somber in en besloot er meteen hard aan te gaan werken, en wel op de moderne manier. Inmiddels is het tij gekeerd. Ik heb een kleine 300 goeie vrienden: 130 via Twitter en 170 via LinkedIn. Ik onderhoud ze elke dag met een mailtje. Af en toe krijg ik een mailtje terug. Ik heb geleerd van mijn vroegere nonchalance dus ik volg mijn vrienden nauwgezet. Ik weet precies waar ze zijn en wat ze doen. Mijn terugkeer naar de sociale maatschappij werkt. En mijn digitale vriendenclub breidt nog dagelijks uit. Inmiddels kan ik mijn begrafenis dus met een gerust hart tegemoetzien. Ik zal waarschijnlijk niet alleen zijn. Sterker, het kon wel eens druk worden. Als ik mijn vrienden op tijd informeer. 30|01|2012