Als er vroeger bij ons thuis iets kapot ging dan belde mijn vader de ‘loodgieter’. De loodgieter was in werkelijkheid helemaal geen loodgieter, maar manus van alles. Hij heette Emiel. Emiel is met mijn ouders meegegroeid, hij was kind aan huis. Emiel verfde, deed de elektra, behang, parket, ontstopte leidingen, regelde het alarm en repareerde grasmaaimachines en fietsbanden. Kortom, Emiel was ontzettend handig, op afroep beschikbaar en volstrekt onmisbaar. Een Ter Mors is alles behalve handig. Bovendien ontbreekt hem ten ene male de tijd en de zin om, wat wij noemen, te knutselen. Omdat je in de buitengebieden op jezelf bent aangewezen was ik deze week echter genoodzaakt om te knutselen. Met een figuurzaag heb ik 3 plexiglas voorzetraampjes gemaakt om die voor de tochtende deel-raampjes te plaatsen. Het resultaat oogde al pover en de twijfel bleek gegrond: Vanacht, om 2 uur, tijdens de eerste de beste storm vloog het eerste knutsel uit zijn sponning. Ik draaide me om in de wetenschap dat de andere 2 exemplaren weldra zouden volgen. En inderdaad. Om half vijf lagen ze alle 3 op de grond.
Ter Mors zoekt Emiel
Ik houd er weer mee op. Ik ga op zoek naar een Emiel.