Gisteren bezocht ik een expositie op landgoed Frankendael, gelegen aan de Midddenweg in Amsterdam. Er werd een stokoud en spikkelig filmpje gedraaid over het dagelijkse leven op hetzelfde landgoed, zo’n 70 jaar geleden. Wat een rust. Wat een beschaving. De schoonmaakster was schoonmaakster. De kok was kok, en de kinderjuf was kinderjuf. In een kleine, beschermde wereld. Geen buitenland. Geen TV. Geen internet. Geen onduidelijkheid. Geen carriere. Wat was de wereld toch totaal anders, nog geen eeuw geleden. Toen mijn ouders jong waren. Zijn we heel veel opgeschoten? Ik denk het wel. De welvaart is spectaculair toegenomen. De mogelijkheden en de vrijheid ook. Maar geldt dat ook voor het welzijn? En zijn we gelukkiger dan die film-personages van 70 jaar geleden? Ik ben bang van niet.