Ik heb altijd weel eens iemand in elkaar willen slaan, maar het is er nooit van gekomen. Niet dat er nooit aanleiding voor is geweest, integendeel, maar het zit niet in me. Van nature ben ik diplomaat, iemand die tot het laatst blijft praten. In plaats van de confrontatie aan te gaan was mijn rol altijd die van de bemiddelaar, al was het maar om het vege lijf te redden. Ik heb er zelfs mijn werk van gemaakt. Prima natuurlijk, maar toch bekruipt me af en toe het gevoel echte kerels ook met hun vuisten moeten kunnen praten en ik dus geen echte kerel ben. Inmiddels ben ik op een leeftijd dat het niet erg aan te raden is om alsnog de inhaalslag voor mijn ego te maken. Het ziet er dus naar uit dat ik als lafaard zal eindigen. 21|07|2015