Afgelopen week had ik de knoop doorgehakt. Uit protest ging ik weg bij de Rabobank. Klaar met hun topsalarissen, klaar met hun wanbeleid richting ‘bijzonder beheer’ klanten. Op weg dus naar de Triodos Bank. Ik heb niet de illusie dat die bank wel goed is, want elke bank is een bank. Afgelopen dinsdag zat ik voor mijn intake gesprek in hun groene hoofdkantoor te Zeist. Het duurde precies 7 minuten en een half glaasje water. Toen stond ik weer buiten. Bij Triodos mag je alleen maar beleggen in hun eigen huisfondsen. De bankman noemde dat hun ‘visie’. Ik noemde het verplichte winkelnering en daar ben ik allergisch voor. Maar wat nu? In de auto op weg naar huis drong het tot me door dat mijn stoere opstelling ertoe leidt dat ik vast blijf zitten aan het ‘evil empire’ van de door mij zo vermaledijde grootbanken. Met hangende pootjes terug naar de Rabobank? Never. Toch? 15|05|2015