Ik ben nooit een echte muziekfreak geweest, maar had vroeger wel de vreemde eigenschap om de plaatjes die ik had helemaal grijs te draaien. Als ik ineens een favoriete plaat had, dan lag’ ie op de draaitafel tot de laatste groef verdwenen was. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Het gevolg is dat sommige liedjes in mijn DNA zijn ingedrongen. Heel soms hoor ik ineens weer zo’n nummer op de radio en dan, gek genoeg, zit ik er weer net zo midden in als destijds. Het vervelende is dat mijn muzieksmaak destijds niet erg verfijnd was en ik mijn vroege jeugd gedeeltelijk in Duitsland heb doorgebracht. Zo betrapte ik mij er onlangs op dat ik, in de auto, “Mamma” van Heintje hard aan het meezingen was. Wat was dat toch een geweldig nummer. 30|04|2015