Er zijn een paar dingen die je als bewonder van de verre buitengebieden echt mist. Een inlooprestaurant bijvoorbeeld. Als stedeling had ik altijd een tent in de buurt waar ik wekelijks een hap ging eten. Een tent waar ze je kenden en de uitbater zonder vragen meteen je vaste gerecht opdiende. Zo heb ik in Leiderdorp jarenlang steevast de maandagavond doorgebracht in de Hollandsche Tuyn. In Budapest at ik wekelijks een mals biefstukje met pepersaus in het Museum Etterem. Terug in Amsterdam at ik wekelijks een overheerlijk bordje nassi goreng bij mijn bejaarde Indonesische vriend om de hoek. Tot hij zijn deuren sloot. En ik verhuisde naar het buitengebied. Sindsdien is het sappelen geblazen en ben ik aangewezen op wat Albert Heijn in de schappen heeft. Oh ja, sinds kort heb ik een frequent-dinner kaart van de Wagamamma in Amsterdam. Het bloed kruipt blijkbaar toch nog steeds waar het niet gaan kan. 10|04|2015