Het is alweer enige tijd geleden dat ik met de rugzak een lange tocht dwars door het Oostelijke deel van Turkije maakte. In vergelijking tot het mondaine Istanboel leek de tijd er stil te hebben gestaan. Je went er echter snel aan. Binnen enkele dagen ben je eveneens gewend aan het feit dat de vrouwen onzichtbaar zijn verstopt achter hun boerka’s. Na een week betrapte ik me er zelfs op dat ik mijn blik verlegde naar hun enkels en de schoenen; het enige stukje ‘mens’ dat zichtbaar was voor de buitenwereld. Heel apart. In het resterende deel van mijn reis heb ik mijn blik derhalve op straatniveau gericht. Als dat ooit de bedoeling van de islamitische kledingvoorschriften is geweest, dan heeft het gewerkt. 10|03|2015