Er zijn zo van die dingen waartegen ik een natuurlijke aversie heb. Sporten bijvoorbeeld. Geen vezel in mijn lijf heeft er behoefte aan. Mijn hoofd evenmin. Toch doe ik het. Drie keer in de week dwing ik mezelf naar de sportschool te gaan om er een uurtje te zweten op de cross trainer en de fiets. Ik doe het omdat ik weet dat het moet. Bovendien ben ik er inmiddels 10 kilo vet mee kwijtgeraakt. Ik heb het niet van een vreemde. Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik mijn vader ooit heb zien sporten. Hij was van mening dat je je levensverwachting juist kon rekken door je botten minimaal te belasten (stoel) en zo weinig mogelijk energie te verspillen (zitten). Churchill (no sports) dacht er precies zo over. Het waren wijze mannen. 27|02|2015