Doodgaan is een van de mysteries van het leven. Alle godsdiensten zijn uiteindelijk op het overlijden gebaseerd. Ze beschrijven hoe je je tijdens je leven moet gedragen om, uiteindelijk, na je dood, eeuwige verlichting te krijgen. Ik ben niet religieus. Ik denk dat doodgaan is als in slaap vallen. En een katholiek valt op precies dezelfde manier in slaap als een protestant, een islamiet of een boeddhist. De verhalen, de verschillen, de oorlogen en de ellende komen dan te vervallen. Daarna zijn we, ongeacht onze religie, weer deel van het ene grote universum. Zeker weten? Nee. Maar genoeg reden om vooral in het heden te leven. Verdraagzaamheid en tevredenheid in het dagelijkse leven lijkt mij een beter uitgangspunt dan een rooftocht met een vage en onbewezen belofte voor het hiernamaals. (Verlate kerstgedachte.) 29|12|2014