Elk mens heeft de neiging om te verzamelen. Door je te omringen met ‘dierbare’ herinneringen probeer je het verleden vast te houden. Je prettig en comfortabel te voelen. Althans: dat denk ik. Verzamelingen kunnen buitenissige vormen aannemen, zoals de eilanden-bibliotheek van Boudewijn Buch. Bij het overlijden van de verzamelaar ontstaat er een probleem: wie wil die, helemaal op zijn eigen lijf gesneden verzameling overnemen? Niemand. En dus wordt zo’n unieke verzameling van de hand gedaan. En daarna komen de onderdelen in handen van weer nieuwe verzamelaars, die het inpassen in hun eigen ‘museum’. Op deze manier blijven mooie stukken behouden en worden ze door steeds weer anderen, op hun eigen manier en in een nieuwe omgeving, tijdelijk gekoesterd. Ik vind dat een mooie gedachte. Tegelijkertijd vraag ik me af waar de paar mooie werken die ik heb straks onderdak zullen vinden. 18|11|2014