De wereld is in de ban van de ‘stresstest’. Kerncentrales, dijkverhogingen, de bankensector: telkens als we de het gevaar van een enorme ramp willen ‘uitsluiten’, gooit de politiek er een stresstest tegenaan, waarbij het onderwerp (theoretisch) blootgesteld wordt aan een worst case scenario. De plannen worden vervolgens afgestemd op de uitkomst van de test. Bij de bepaling van een worst case scenario wordt vooral gekeken naar rampen uit het verleden. Het vreemde is dat die gebeurtenissen destijds ook al een voor onmogelijk gehouden worst case waren. Stress testen zijn illusie. Ze suggereren zekerheid. Maar resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Situaties kunnen veranderen, of complexer worden. De dag nadat onze financiële sector de stresstest met vlag en wimpel heeft doorstaan kan ze met donderend geraas ten onder gaan. Vraag dat maar aan de Japanners: de stresstesten voor hun kernreactoren waren uitgegaan van zeer zware aardbevingen. Maar niet van een Tsunami. 24|10|2014