Het moet 1968 zijn geweest toen ik voor het eerst een digitaal horloge zag. Ik was totaal gefascineerd door het peperdure stalen ding met de rode LED-lichtjes, dat in de vitrine van het Duitse warenhuis lag. Mooier en stoerder dan dit zou het nooit meer worden. Welnu, het ging snel. Een paar jaar later liep iedereen met een digitaal ding om zijn pols, en verschenen de eerste exemplaren met een ingebouwde rekenmachine. “Ooit zal er ook nog wel een kompas in zitten”, grapte mijn vader. Inmiddels zijn we een lichtjaar verder en is het wachten op de baanbrekende nieuwe ‘horloge’ van Apple, waarmee de definities nieuw zullen worden gezet. De Zwitserse horlogefabrikanten schijnen zich grote zorgen te maken. Dat lijkt me terecht. Misschien dragen alleen bejaarden straks nog een Omega of een Rolex. 10|05|2014