Mijn moeder heeft de hongerwinter nog meegemaakt. Vaak heb ik de verhalen gehoord hoe ze, in Den Haag, bloembollen heeft moeten eten om te overleven. En hoe blij ze was dat ze eens naar haar oom en tante op de Veluwe mocht: daar was eten. Nu ik in de Achterhoek woon, kan ik me dat voorstellen. Al geruime tijd leven wij van onze tuin en dat terwijl ik toch een bijzonder klein boertje ben. Tomaten, courgettes, bramen, frambozen, peren, pruimen, appels, en dat alles in verpletterende hoeveelheden. Melk kan ik bij buurman Garriet halen, en voor een varken hoef ik maar een paar honderd meter verderop. Om nog maar te zwijgen van de 5 hectaren aardappelen die nu om mijn huis staan of de 4 hectaren maïs bij de oprit. Eten te over. Ik hoop dat Nederland nooit meer een hongerwinter hoeft mee te maken. Maar mocht het toch zover komen, dan staan wij klaar om uit de delen! 06|08|2014