Een goede vriend van mij komt uit een nette familie. Zijn vader was kleermaker van gegoed mannelijk Nederland. Bij gevolg liep de hele familie, pa, ma en hun 3 zoons, uitsluitend in onberispelijke maatpakken, -overhemden en Pringle truien. Overal door het huis zwierven de Burberry regenjassen, Zelfs de hond had er een in zijn mand liggen. Ik houd erg van mooie pakken, maar aan mijn lichaam beklijven ze niet. “Man, dat lijkt wel een aardappelzak!” was het commentaar van Pa dat mij bij mijn vriend ten deel viel als ik weer eens langskwam. Met mij en de pakken is het nooit iets geworden. Inmiddels heb ik ze (bijna) definitief ingeruild voor de spijkerbroek. Ik voel me daar een stuk prettiger in. Maar het voelt toch ook een beetje als opgegeven. 04|08|2014