Toen ik de kerk inliep wist ik al dat ik ze had vergeten, mijn zakdoekjes. En tijdens een begrafenis heb ik die heel hard nodig. Ik weet niet wat het is, maar zelfs bij de begrafenis van een wildvreemde houd ik het niet droog. Zodra een van de nabestaanden het woord neemt en begint te stotteren, breken ook bij mij de vliezen. Afgelopen weekend was het weer zover. De overledene was 93 en ik had haar nooit gezien. Maar haar kleindochter haalde mij onderuit. Ik kon de lange uithaal gelukkig nog net voorkomen. 28|07|2014