Nederland heeft een vreemde zoencultuur. Zodra je iemand een keer hebt gezien wordt er gezoend, en dat drie keer. Ik heb er een hekel aan. Ik ben niet van het zoenen van vreemden. Ik zie er het nut niet van in en ben dus geen lid van de kissing club. Liever geef ik, zoals dat eeuwenlang gebruik was, een hand. En het zoenen van mannen gaat al helemaal tegen mijn natuur in. Sinds mijn Oom Kees mij ruim 40 jaar gelden ook tot zijn eigen verbijstering een natte zoen op mijn wang gaf heb ik een mannenzoen-allergie opgelopen. Ik doe dat niet. Brrr. En omdat de uitzondering de regel bevestigt zijn daar mijn zoons; twee mannen die nog steeds op een stevige hug mogen rekenen. Met zoen. 23|07|2014