Onze samenleving lijkt te zijn ingericht op het behalen van maximale vrijheid. De vrijheid voor mensen en bedrijven om alles te mogen doen. Als goede liberaal staat die vrijheid ook bij mij hoog in het vaandel. Maar die totale vrijheid heeft ook een keerzijde: hij kan ten koste van anderen gaan, of ten koste van het goede gebruik van de aarde. In mijn ogen zou vrijheid gepaard moeten gaan met zelfbeheersing. Met fatsoen. Genoeg kan soms ook genoeg zijn. Ik word daarom vaak nogal kriegel als iedereen het heeft over ‘economische groei’, die ten koste van alles bereikt moet worden. Alsof we niet vrij en blij kunnen zijn met iets minder, met een beschaafde samenleving waar we nog om elkaar geven. Het zal mijn latente gereformeerde inborst zijn, maar van mij mag die domme wedstrijd om het ‘meer’ ophouden. 21|07|2014