Mijn buurvrouw is boerin. Afgelopen week heeft zij, 75 jaar oud, gewapend met een cirkelzaag, onze erfgrens ontdaan van een stuk of 15 eikenboompjes. Toen we erachter kwamen was het kwaad al geschied. Ontdaan en verbouwereerd stonden wij tegen haar en de eikenlijkjes aan te kijken. “Waarom?”. “Economisch belang” was haar antwoord en zij beende weg, waarna het hier ter plekke ultieme verwijt gemaakt werd, namelijk dat wij ‘Westerlingen’ zijn, en er derhalve niets van begrijpen. Voor een Achterhoekse boer is een Westerling even erg als een Marokkaan voor Geert Wilders. Respect voor de natuur is even vreemd als burenoverleg. Even overwoog ik om de Rijdende Rechter erbij te halen, maar in plaats daarvan belde ik met de man van de gemeente, die nog dezelfde middag langskwam. Hij vertelde ons verhalen waar wij bleekjes bij afstaken. Erger nog: de wetgeving biedt weinig mogelijkheden. Hier geldt de regel: eerst kappen, dan vragen. En in het ergste geval moet een 200 jaar oude eik vervangen worden door een nieuwe. Ik ga nu struiken planten. De grootste die er zijn. Op precies 50 cm uit de erfgrens. Struiken mogen niet gekapt worden. En ik ga de volgende keer demonstratief Groen Links stemmen. 04|04|2014