Ik zit eraan te denken om een Expat-club op te richten hier in De Achterhoek, voor ontheemde westerlingen die af en toe even ‘onder elkaar’ willen zijn. In de afgelopen jaren ben ik heel wat Randstedelingen tegengekomen die hier in de buurt wonen. Iedereen heeft het ontzettend naar de zin, maar na 10 minuten gaat het gesprek steevast over de amorfe Achterhoeker, en hoe ‘anders’ het leven hier is. Ik proef de behoefte om af en toe even ‘onder elkaar’ te zijn. Om te klagen, te lachen en over de goede dingen des levens te praten, iets dat hier over het algemeen als regelrechte doodzonde wordt beschouwd. Aan de deur wordt op dialect geselecteerd, en bij twijfel op geboortebewijs. Ouderwetse apartheid dus, in een nieuw jasje. Ik vind dat we daar recht op hebben. 21|02|2014