Onlangs zag ik een programma op de TV over Hans Janmaat, de fractievoorzitter van de Centrum Democraten. Deze partij was de voorloper van de LPF en later de PVV. De uitzending was confronterend. Janmaat werd destijds voor fascist uitgemaakt. Partijen verlieten de Kamer als hij ging spreken. Zijn vrouw verloor een been bij een aanslag met een heuse bom. Het erge was: destijds vond niemand dat eigenlijk erg. CD-aanhangers waren immers enge en verwerpelijke mensen. Inmiddels is de situatie veranderd en zijn wij aan Wilders gewend, die veel ergere dingen zegt dan Janmaat, maar ineens wel serieus genomen wordt. De televisie-uitzending maakte me weer eens duidelijk hoe het maatschappelijke sentiment, het Volksempfinden, over de jaren kan veranderen. Ook wordt duidelijk hoe ongenadig hard als je (Janmaat) in Nederland kunt worden aangepakt en behandeld als je tegen de gevestigde mening ingaat. Dan maken ze je kapot. Letterlijk. In naam van de democratie. 17|12|2013