Ik ben geen sporter en dat is genetisch zo bepaald, want ik kan me niet herinneren dat ik mijn vader ooit op spotschoenen heb gezien. Ik weet dus dat mij ook geen enkele zin heeft om me tegen de natuur te verzetten en me in het zweet te werken. Toch knaagt het soms aan me en laat ik me verleiden om in beweging te komen. Zo vond ik mezelf afgelopen week ineens terug op de squashbaan. Dat was dom. Na drie setjes was ik uitgeput en erger: de drie dagen erna had ik last van lijkstijfheid. Mijn lijf waarschuwde me: doe dit nooit weer! Ik heb besloten om voortaan weer beter naar mijn lichaam te luisteren. Inmiddels lig ik dus weer lekker ontspannen op de bank met een boekje in de hand. Het leven is goed! 12|12|2013