Sinds een jaar of twee lopen er regelmatig reeën door mijn tuin. Ik vind het een mooi gezicht. Op de een of andere manier bevestigt het ook het romantische beeld van het ‘buiten wonen’, want een stedeling kent deze beesten alleen van de plaatjes. Onze populatie bestaat uit een setje van vier, maar meestal zie ik ze in paren. Ik heb geen idee waar de beesten slapen, want het bos ligt aan de andere kant van de lange beek, en zwemmen kunnen de dieren volgens mij niet. Meestal verdwijnen ze gewoon in Noordelijke richting de buren en ik heb nooit de moeite genomen om ze te volgen. En dat is het probleem, want dat doen de jagers vermoedelijk wel en het jachtseizoen is hier weer begonnen en zo’n ree is in de Achterhoek wat een witte tijger is in Siberië: de mooiste trofee. Ik maak me daarom grote zorgen om mijn tuingenoten. 02|12|2013