Bono lacht me uit

Wat zou ik eigenlijk het allerliefst zijn geworden? Heel af en toe stel ik mezelf die vraag, en hij is niet makkelijk te beantwoorden, al was het alleen maar omdat ik altijd erg blij en tevreden was met wat ik heb gedaan. Maar goed, als alles kan, dan zou ik wellicht musicus willen zijn. En dan niet zo maar een musicus, maar bassist bij U2. Voor minder doe ik het niet, want ik heb geen zin om in de marge van het bestaan te opereren. Bovendien wil ik alleen maar in een steengoeie band, met een wereldwijd bereik. En de bas is precies wat bij me past: een beetje rommelen op de achtergrond, maar absoluut bepalend voor de deun van de muziek. Kortom: stinkend rijk worden door op de achtergrond leuke muziek te spelen over de hele wereld. De realiteit is echter hard en genadeloos: af en toe pak ik mijn basgitaar op en kom tot de ontnuchterende conclusie dat de wil duizend maal groter is dan het talent. Het slaat nergens op. Bono lacht me uit. En terecht. 21|11|2013

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven