Enkele jaren geleden was ik met de familie op Sri Lanka. Ons bedrijf sponsorde de wederopbouw van een dorp dat door de Tsunami was getroffen. Door stom toeval kregen we een uitnodiging voor een audiëntie bij de hoogste geestelijke van het land, de Sri Lankese Dalaï Lama. Na enig wachten werden we zijn vertrekken ingevoerd en daar zat hij, sereen, in zijn knaloranje gewaad. Ik ging naast hem zitten, maar dat was niet de bedoeling. Op de grond dus. De man was stil. Hij zei geen woord. Ik voelde me ongemakkelijk worden. Ik hield het even vol, maar wist vervolgens niets beters te verzinnen dan de conversatie te beginnen met de mededeling dat hij met zijn outfit moeiteloos in het Nederlands elftal zou kunnen spelen. Haha. Maar het gezicht van de vertaler verraadde al dat hij iets meer spiritueels had verwacht. De man bleef beleefd, maar na 5 minuten stonden we alweer buiten. Met een Yin & Yang-boekje in onze hand. Ik denk dat ik het met de Paus beter kan vinden. Als hij van voetbal houdt. 15|11|2013