De omgeving waar ik in Achterhoek woon vergrijst in rap tempo. Dit is een fenomeen dat geheel onbekend is in de Randstad en derhalve ten onrechte laag op de politieke agenda staat. Het vervelende van vergrijzing is dat het zo langzaam gaat, elk jaar een procentje, waardoor de sluipmoordenaar buiten het zicht van de radar blijft. Toch zijn de gevolgen enorm. Basisscholen hier in de omgeving hebben steeds kleinere klassen, steeds meer huizen staan leeg, om over de winkels maar te zwijgen en een groot deel van het dorp strompelt reeds achter de rollator. Ook de lokale en regionale politiek komt niet veel verder dan het probleem te constateren. Echt beleid is er niet. Als konijnen kijken ze verlamd in de stralen van de koplamp van de grijze auto die op ze afkomt. Ik vind vergrijzing een interessant fenomeen en heb wel wat ideeën voor de aanpak van winkelstraat. Gisteren heb ik dit thema besproken met de wethouder, gezellig in het zonnetje onder de grote boom in zijn achtertuin. Want zo gaat dat hier. 09|09|2013