Het is weer mis in het Midden Oosten. Dit keer is de burgeroorlog uitgebroken in Syrië. Vreselijke beelden van vergaste kinderen doen de wereld schreeuwen om in te grijpen. Maar hoe? In een oorlog waar iedereen vecht tegen iedereen, valt weinig te doen. Bovendien: moeten wij het leven van onze jongens inzetten om daar een stelletje levensgevaarlijke gekken uit elkaar te trekken? Heeft ons ingrijpen geholpen in Irak? In Afghanistan? In Libië? Welnee. Hoe vervelend het ook is: ze zullen het zelf moeten uitzoeken. Het is hun eigen zaak. De mensen die het hardst roepen om ingrijpen hebben geen idee van de situatie daar. En ze hebben ook geen zoon die erheen gestuurd zou kunnen worden. Anders piepten ze wel anders. 26|08|2013