Rutte wordt toch wel een beetje zielig. Het enige dat hij nog weet te produceren is een permanente joviale glimlach. Verder komt er niets meer uit. Governing by smiling & ignoring. Maar zo werkt het niet. Het mannetje valt door de mand. Geen beleid. Geen visie. Geen aanpak. Ondertussen geniet hij zichtbaar van zijn eigen rol op het internationale podium. Pappen en nathouden tot de volgende verkiezingen lijkt daarom zijn belangrijkste motto. Daar schieten we niets mee op. Het meest beangstigende is wellicht de vraag wie het tegen die tijd van hem over zou moeten nemen. Ik weet het niet. Ons politieke landschap is zo verdeeld en versnipperd, en zo gevuld met nitwits, dat ik er somber van kan worden. Gelukkig is Nederland niet meer dan een provincie van Duitsland, en het beleid van onze Oosterburen is daarom belangrijker dan het gepruts alhier. We kunnen dus lekker aan de borst bij Angela. 06|08|2013