Prins Bernhard was natuurlijk een rare vogel. Ik had niets met de man, maar ik kan me nog goed een interview met hem herinneren waarin hem gevraagd werd hoe hij, die toch zoveel van de wereld had gezien, kon leven met zo ontzettend veel misstanden en armoede om hen heen. “Ach”, zei hij, “als je je die ellende allemaal aantrekt, dan is het onvermijdelijk dat je je aan het einde van de dag opknoopt. Ik heb weinig illusies, maar probeer op mijn eigen bescheiden wijze een bijdrage te leveren aan het verbeteren van de wereld.” Zo sta ik er eigenlijk ook in. Ik kan weinig doen aan de gruweldaden in Syrië. Ik kan weinig doen aan honger in Soedan. Ik kan wel wat doen in mijn directe omgeving. Aan de winkelstand in mijn dorp bijvoorbeeld. Of aan de website van ons dorp. Ook dicht bij huis kan nuttig werk worden geleverd. 19|06|2013