Ik kan mij hechten aan vreemde dingen. Schoenen bijvoorbeeld. Zo heb ik onlangs afscheid moeten nemen van mijn suede instappers, die mij in de afgelopen 10 jaar zeker drie keer om de wereld hebben begeleid. Ze zaten dus duidelijk als gegoten. Meerdere keren heb ik ze laten opknappen, maar toen ik ze de laatste keer inleverde bij schoenmaker Bert zag hij er geen brood meer in. Het ging niet meer. Ze waren op. We hebben er nog even over gesproken, maar hij was onverbiddelijk: einde oefening. Ik heb het thuis nog geprobeerd met nietjes, maar ook dit mocht niet baten. Ik ben inmiddels een nieuw paar aan het inlopen. Voor de aankomende 10 jaar. 10|06|2013