Bronbeek, het bejaardenoord dat is opgericht voor oud indië strijders, bestaat deze week 150 jaar. In mijn militaire diensttijd heb ik er ooit een hele dag doorgebracht, en in de afgelopen 30 jaar lijkt er niets te zijn veranderd in het oude landgoed midden in Arnhem, dat in 1870 door Koning Willem 3 aan de veteranen geschonken is. Het is altijd bloedjewarm op Bronbeek. Her ruikt er naar sigaar, sterke verhalen en urine. De bejaarde krijgers lopen er nog steeds in vol ornaat. Als (dienstplichtig) luitenant werd ik keurig door de oude knarren gesalueerd. Want ook op 80-jarige leeftijd gelden rangen en standen nog. Er is plaats voor ongeveer 70 man in het verpleeghuis. De wachtlijst is lang. De volgende generatie heeft zich al aangemeld: de Unifil-ers, die in de jaren 70 als blauwe baretten dienst deden in Libanon. Twintig jaar later zullen de Irak-gangers instromen. En in 2050 wordt het tijd voor de Afghanistan veteranen. Bronbeek is een levend museum dat vooral moet blijven bestaan. 25|02|2013