Nadat mijn zoons geboren waren heb ik jarenlang alles in het werk gesteld om ze aan het zeilen te krijgen. In de weekends zaten we op de woonboot. Er lag een Optimist voor de deur en evenzo een Zodiacje met 5 pk. Het mocht niet baten. De heren gingen hockeyen. Ook leuk. Inmiddels is het tij gekeerd. Met een jaar of 10 vertraging hebben de jongens alsnog het water ontdekt. En hoe! De oudste studeert water op de VU in Amsterdam en junior zit op de Zeevaartschool op Terschelling. Jawel. Zo zou het zomaar kunnen gebeuren dat we straks toch nog samen een zeereis maken, op een…sleepboot. Of, zoals slepen in jargon heet: ‘See the ocean in slow motion’. Dat lijkt me natuurlijk ook helemaal geweldig. 04|12|2012