Het mais in de velden om ons heen is weer gemaaid. Dat gebeurt altijd onverwacht. In zes maanden groeit het langzaam op en, ergens in oktober, wordt het in minder dan 6 uur afgemaaid. Ineens is onze boerderij dan weer zichtbaar. Wat heet: we staan weer moederziel alleen midden in het grootste land. Ook de fazanten die aan de combine hebben weten te ontkomen staan nu een beetje dom om zich heen te kijken. Ze hebben hun beschutting verloren. Dat is lullig, want uitgerekend nu gaan we het jachtseizoen weer tegemoet. Er loopt vooralsnog dus een flinke berg patee om mijn huis. Ik moet ze redden. 14|10|11